“Fikrin Yüceltilmesi” kadar dikkat çekici diğer bir konu ; Kitch’in yüceltilmesi.

Değişkenliğe uğramış güzellik kavramının sarıldığı beceriksizlerin yapay kurgusallıklarında sırıtan korkunç figürler ve bunlara yamanmış anlam çorbaları.

Bu berbat figürlerin, düşsel bile olamayacak zayıflıkta mekanlarını dolduran sütunlar.., sözümona mitolojik öyküleri sunan felsefi girişimler.

Yapanın kendisine faydası olmayan koca bir boşluk.

Elitistlerin kendi dünyasında kapalı devre oyunlarına karşılık , Kitch’in yetersiz ve saplantılı sevdalıları. (Hani Kitch bile olsa samimiyetinden şüphe duymadığımız işlere bulaşmadan durabiliriz. )

Sanat kimsenin tekelinde değil ; ama nasıl birşey sanat ? Kim için ? Ne için ?

Bunca yüceltilmesinin ardında yaslandığı cılız bir hasır levhanın rehavetinde çökmeyi beklerken ne kadar umutlu?

Toplumsallıktan beslenirken , topluma verdiğinin sıfır olduğu düşünülünce, bireyselliğinin paylaşım beklentisi ne kadar sahici?

Kendini , özgün bir tekniğin kaşifi olup da , bunu geliştirmeye adamamış, çirkinliği özgün bir dünya ile takas edememiş, kendini ehli ve evcil yapamamışların tuvaller üzerindeki oyunlarının sanatı işgalleri ne kadar sürecek ?

Yoksa , hassasiyet kaybının güçlü kıldığı duyarsız kimlik , sanatta da duyarlığın kanser olmasını izleyerek ömrüne ömür katmaya devam mı edecek?

Ömrü az olanın yaşaması ve ölümsüzlüğünün onaylanması , bu bitmek bilmeyen hiçlik savaşında hep yenilgiler alarak mı gerçekleşecek?

Sanat paylaşılabildiği kadardır..

Sanatın paylaşımını sanatçılar değil , ” gelişmiş toplum bilinci ” yapar.

Sanatsal beğeninin gelişimi konusunda ;

Umutsuzluğun karşısına dikilecek, Kitch olanı ayıklama becerisine sahip , nitelikli , eleştirel ve üretici kimliğin yüzünü döndüğü bilincin peşinden giderek eğitilebiliriz.

( Kitch ; Kötü zevk ürünü / Rüküş )

brutal touch / mindonart / 2019